Πως είναι οι σχέσεις σας αυτόν τον καιρό?
Έχετε παρατηρήσει ότι έχουμε αρχίσει να παρατηρούμε τους φίλους και γνωστούς μας ως δυνητικές απειλές? Σκεφτόμαστε διπλά για το ποιος θα έρθει στο σπίτι μας, ή με ποιον θα βγούμε ή σε ποιου φίλου το σπίτι θα πάμε. Ιδιαίτερα όσοι από εμάς έχουμε γηραιούς γονείς. Οι σχέσεις αλλάζουν.
Όποιος έχει παιδιά που στο σχολείο έχει βρεθεί κρούσμα θα έχει ίσως βιώσει το φόβο όλης της οικογένειας αλλά και του παιδιού που αγχώνεται μήπως έχει κολλήσει η γιαγιά ή ο παππούς και το «φταίξιμο» είναι δικό τους. Το έζησα και εγώ πριν λίγες εβδομάδες. Και μετά μέσα σε λίγες ημέρες έρχεται η ανακούφιση όταν το τεστ βγαίνει αρνητικό!
Η σχέση μιας φίλης μου με την κολλητή της πέρασε μια άσχημη περίοδο γιατί διαφωνούσαν αν θα πρέπει να συναντηθούν και να φοράνε μάσκα ή όχι. Η μια θεωρούσε ότι χωρίς μάσκα είναι ασφαλές η άλλη που είναι ευπαθής ομάδα ζητούσε να φοράνε μάσκα.
H εργασία από το σπίτι συνεχίζεται με αμείωτο ρυθμό και σιγά σιγα απομακρυνόμαστε από τους συναδέλφους που δεν μπορούμε να κάνουμε ψιλοκοβεντούλα, να χτυπήσουμε κάποιον στην πλάτη, να τον χαιρετίσουμε, να τον αγκαλιάσουμε και να τον δούμε πρόσωπο με πρόσωπο.
Μεγαλώνουμε χώρια κοιτώντας ο ένας τον άλλο μέσα από την οθόνη.
Αναρωτιέμαι αν έχει αρχίζει να κλονίζεται η εμπιστοσύνη στις σχέσεις μας και οι δεσμοί μας με τους άλλους.
Η σημασία της αφής
Οι δεσμοί που έχουμε αναπτύξει με τους αγαπημένους, φίλους και γνωστούς μας είναι μια διαδικασία που απαιτούσε χρόνο για να φτάσει εδώ που είναι.
Από έρευνες γνωρίζουμε ότι οι χιμπατζήδες ξεψειρίζουν ο ένας τον άλλο και μέσα από εκεί ισχυροποιούνται οι δεσμοί τους, η κοινωνικότητά τους και η εμπιστοσύνη τους.
Η ποιότητα των σχέσεων μας εξαρτάται εν μέρει από το χρόνο που αφιερώνουμε σε συγκεκριμένους ανθρώπους. Ο εγκέφαλός μας ενεργοποιείται και χρησιμοποιεί ενδορφίνες όταν υπάρχει η ανθρώπινη αφή και έτσι μπορούμε να νιώσουμε μια αίσθηση χαλάρωσης, ζεστασιάς, ικανοποίησης. Και με αυτό τον τρόπο εμπιστευόμαστε τον άλλο νιώθουμε οικεία. Για το λόγο αυτό γελάμε και χορεύουμε και τρώμε και πίνουμε μαζί με τους άλλους.
Δυστυχώς οι ενδορφίνες πρέπει να ενεργοποιούνται συνεχώς ώστε να διατηρούμε τα επίπεδα δεσμών σε αυτή την κατάσταση της οικειότητας.
Παρόλο που προσπαθούμε να διασκεδάσουμε διαδικτυακά δεν είμαι σίγουρη ότι είναι εύκολο να σταματήσουμε τη φθορά των σχέσεων. Είναι πολύ διαφορετικό να έχεις τον άλλον μπροστά σου να βλέπεις τις κινήσεις, το πρόσωπό του, τα συναισθήματά του και άλλο να βλέπεις μια οθόνη και να προσπαθείς να καταλάβεις συναισθήματα και αντιδράσεις.
Τα μωρά συνδέονται με τη μητέρα τους μέσα από την αφή. Είμαστε προγραμματισμένοι να αγγίζουμε και να μας αγγίζουν. Για αυτό είναι δύσκολο για εμάς να μην έχουμε φυσική επαφή και ίσως και να είναι ένας από τους λόγους που δύσκολα κάποιοι πειθαρχούν στα μέτρα.
Όταν η φυσική επαφή περιορίζεται, αναπτύσσουμε μια κατάσταση που ονομάζεται «στέρηση αφής» κάτι το οποίο οδηγεί σε μεγάλο στρες, σε προβλήματα ύπνου και αδύναμο ανοσοποιητικό σύστημα.
Παρόλο που δεν έχω κάποια λύση για το θέμα παρακάτω είναι κάποιες ιδέες που μπορούν να βοηθήσουν:
1. Αν έχετε γηραιούς γονείς ή παππούδες πηγαίνετε να τους δείτε αλλά καθίστε όσο πιο μακριά μπορείτε παίρνοντας όλες τις προφυλάξεις
2. Κανονίστε με ένα φίλο να κάνετε μαζί γυμναστική μέσω zoom (ή οποιασδήποτε άλλης πλατφόρμας)
3. Μιλήστε με τους αγαπημένους σας όσο πιο συχνά μπορείτε εκφράζοντας τα συναισθήματά σας
4. Κάνετε ένα ζεστό μπάνιο (τώρα που έρχεται ο χειμώνας)
5. Τυλιχτείτε σε μια μαλακή κουβέρτα
6. Είναι ευκαιρία να πάρετε κατοικίδιο. Έρευνες δείχνουν ότι τα κατοικίδια είναι θεραπευτικά κατά τη διάρκεια στρεσογόνων περιόδων. Λειτουργούν ως υποκατάστατα της ανθρώπινης αλληλεπίδρασης και βέβαια δίνουν μεγάλη χαρά.
