Μπορούμε να μιλάμε για ψυχραιμία και γαλήνη, αλλά τι σημαίνει πραγματικά η αταραξία στην πράξη;
Μια μικρή ιστορία από τη Ζεν παράδοση μας δείχνει πώς μπορούμε να μείνουμε παρόντες, ακόμη και όταν όλα γύρω ταράζονται.
Ίσως η ζωή τελευταία να μοιάζει λίγο σαν καταιγίδα!
Πολλά μαζί. Απρόσμενα. Έντονα.
Και μέσα σε όλα αυτά, υπάρχει μια εσωτερική κούραση… μια ερώτηση που ακούω συχνά:
“Πώς να παραμείνω ψύχραιμος όταν όλα μέσα μου φωνάζουν;”
Θέλω να σου πω μια μικρή ιστορία.
Σ’ ένα παλιό μοναστήρι, ένας μαθητής ρώτησε τον Ζεν δάσκαλό του πώς μπορεί να βρει γαλήνη μέσα στο χάος.
Ο δάσκαλος, χωρίς να απαντήσει, του έδωσε ένα φλιτζάνι τσάι και το γέμισε σχεδόν μέχρι το χείλος.
Ξαφνικά χτύπησε δυνατά το τραπέζι.
Το τσάι μέσα στο φλυτζάνι κουνήθηκε, αλλά δεν χύθηκε.
Ο μαθητής το είχε κρατήσει σταθερά.
«Αυτό είναι η αταραξία», είπε ο δάσκαλος.
Δεν μπορούμε να σταματήσουμε τις δονήσεις του κόσμου, αλλά μπορούμε να κρατήσουμε το φλιτζάνι με προσοχή.
Αυτό καλούμαστε να μάθουμε:
Όχι να μην ταραζόμαστε από αυτά που γίνονται μέσα μας και γύρω μας.
Αλλά να μπορούμε να παραμένουμε.
Να βλέπουμε.
Να αναπνέουμε.
Αν αισθάνεσαι την ανάγκη να σταθείς πιο σταθερά,
να θυμηθείς ότι η ηρεμία δεν είναι προνόμιο αλλά δεξιότητα.
Αν θέλεις να μάθεις πως θα παραμείνεις ήρεμη/ος και ατάραχη/ος μέσα στην καταιγίδα δες το webinar στο Mindfulness Cafe.
