Σήμερα θα μιλήσουμε για επιλογές. Θα ξεκινήσω να διηγηθώ, μια παλιά ινδιάνικη ιστορία :
Ο εγγονός ενός αρχηγού της φυλής Τσερόκι πήγε μια μέρα στον παππού του και του είπε ότι είναι πολύ θυμωμένος με κάποιον φίλο του και δεν ξέρει τι να κάνει. Ο παππούς τον άκουσε με προσοχή και του είπε: «μια πάλη γίνεται μέσα μας κάθε στιγμή. Είναι η μάχη μεταξύ δύο λύκων. Ο ένας είναι κακός, γεμάτος θυμό, ζήλια, θλίψη, απληστία, αυτολύπηση, ενοχή, δυσαρέσκεια, κατωτερότητα, ψέματα, ψεύτικη υπερηφάνεια, και εγωισμό.
Ο άλλος είναι καλός γεμάτος χαρά, ειρήνη, αγάπη, ελπίδα, ηρεμία, καλοσύνη, ταπεινότητα, ενσυναίσθηση, γενναιοδωρία, αγάπη, αλήθεια, συμπόνια και πίστη. Η ίδια μάχη γίνεται μέσα σου και μέσα σε κάθε άνθρωπο»
Ο εγγονός το σκέφτηκε λίγο και ρώτησε τον παππού του: «ποιος λύκος κερδίζει;» και ο παππούς του απάντησε «αυτός που ταΐζεις».
Αυτή η ιστορία επανέρχεται πολλές φορές στο νου μου σε αυτήν την περίοδο της πανδημίας. Είναι φυσιολογικό να βιώνουμε όλη την παλέτα των συναισθημάτων για αυτό και μέσα μας κατοικούν και οι δύο λύκοι.
Επιλογή
Το θέμα είναι ποιος λύκος κυριαρχεί στη ζωή μας.Μια από τις μεγάλες συμβολές της πρακτική Μindfulness είναι ότι καταλαβαίνουμε ότι έχουμε επιλογές και αυτό μας οδηγεί σε περισσότερο σοφές αποφάσεις και γεμάτες νόημα.Κάθε μέρα και κάθε στιγμή κάνουμε επιλογές.
Επιλέγουμε τι θα φάμε, τι θα δούμε, τι θα πιστέψουμε, πώς θα συμπεριφερθούμε, πώς θα διαθέσουμε το χρόνο μας.
Η επιλογή που κάνουμε την κάθε στιγμή μας οδηγεί είτε σε περισσότερο στρες και αρνητικότητα είτε σε ηρεμία και περισσότερη θετικότητα.
Οι επιλογές μας είναι σημαντικές γιατί μας καλούν να αποφασίσουμε πώς θέλουμε να ζούμε και με ποιον τρόπο θέλουμε να υπάρχουμε σε αυτόν τον κόσμο (και σε αυτήν την κρίση που ζούμε).
Είναι αυτές οι μικρές στιγμές της καθημερινότητας που μπορούμε να συντονιστούμε μαζί τους και να σκεφτούμε αν ζούμε σύμφωνα με τις αξίες μας, με το τι πραγματικά έχει νόημα για εμάς και με ποιον τρόπο θέλουμε να είμαστε ευτυχισμένοι όχι μόνον εμείς αλλά και οι άλλοι.
Όταν συνειδητά κάνουμε κάποια επιλογή μπορούμε να λάβουμε μια απόφαση για το ποιον λύκο θέλουμε να ταΐσουμε. Πολλές φορές ασυνείδητα, επειδή βρισκόμαστε στον αυτόματο πιλότο, ταΐζουμε τον κακό λύκο με θυμό, απληστία, δυσαρέσκεια και αυτοκριτική.
Μπορούμε όμως συνειδητά να διακόψουμε να τον ταΐζουμε και να κάνουμε την επιλογή να χρησιμοποιήσουμε την ενέργειά μας, τους πόρους και τα συναισθήματα που μας εξυπηρετούν με υγιείς τρόπους.
Παρ’ ολο που μπορεί να υπάρχουν πολλά δυσφορικά συναισθήματα γύρω μας και μέσα μας αυτόν τον καιρό, δεν χρειάζεται να προσκολλόμαστε σε αυτά. Χρειάζεται να τα αναγνωρίζουμε και να μετατοπίζουμε την προσοχή μας στη διατροφή του καλού λύκου. Αυτό κάνει τον κακό λύκο να λιμοκτονεί και να χάνει τη δύναμη του.
Η ηρεμία και η ευτυχία είναι μια κατάσταση ύπαρξης. Προέρχονται από τις επιλογές μας και όχι από τους εξωγενείς παράγοντες.
Ζούμε σε μια περίοδο που ο κακός λύκος θρέφεται καθημερινά. Η ιστορία των δύο λύκων μας υπενθυμίζει ότι έχουμε επιλογές για το τι θα αφήσουμε να περάσει μέσα μας. Κι αυτό θα καθορίσει τις εμπειρίες μας.
