Όλοι έχουμε ακούσει το μάντρα: Ισορροπία μεταξύ επαγγελματικής και προσωπικής ζωής (work- life balance).
Διαφημίζεται ως ο ύψιστος στόχος, η χρυσή τομή που όλοι πρέπει να επιτύχουμε. Μήπως όμως τελικά είναι μια ψευδαίσθηση;
Έχω βαρεθεί να ακούω το μύθο αυτό! Είναι ένα μάντρα που μας κάνει να κυνηγάμε ένα ανέφικτο ιδανικό. Και θα σας εξηγήσω αμέσως γιατί.
Θεωρούμε ότι η εργασία και η προσωπική ζωή είναι ξεχωριστά και διαφορετικό κομμάτια. Στην πραγματικότητα δεν μπορούμε να τα αποσυνδέσουμε γιατί είναι αλληλένδετα.
Η πραγματικότητα είναι ότι η εργασία δεν είναι ξεχωριστή από τη ζωή μας. Είναι μέρος της ζωής μας.
Ποια είναι η πρόκληση;
Η πρόκληση Δεν είναι να ισορροπήσουμε αυτά τα δύο αλλά να τα ενσωματώσουμε.
Αν σκεφτόμαστε ότι αυτά τα δύο είναι διαφορετικά τότε στο μυαλό μας αυτόματα έρχονται σε αντίθεση μεταξύ τους και μπαίνουμε σε θέση πολέμου “ποιο από τα δύο να διαλέξω; Το ένα ή το άλλο;” Η σκέψη και η στάση αυτή είναι από μόνη της πολύ αγχωτική.
Η τετριμμένη έννοια της ισορροπίας μοιάζει με τραμπάλα: ίσο βάρος και στις δύο πλευρές, επιτυγχάνοντας τέλεια ισορροπία. Αλλά η ζωή δεν έχει μόνον δύο πλευρές και ούτε είναι άκαμπτη. Είναι ρευστή, δυναμική και συνεχώς μεταβαλλόμενη.
Η έννοια της ισορροπίας μεταξύ εργασίας και προσωπικής ζωής διαιωνίζει μια λανθασμένη διχοτόμηση ότι η εργασία και η ζωή είναι χωριστές, αντίθετες δυνάμεις.
Αυτή η δυαδική σκέψη περιορίζει τις δυνατότητές μας να δημιουργήσουμε μια ικανοποιητική ζωή.
Ποιο είναι το κλειδί;
Προσπαθώντας να ισορροπήσουμε, συχνά καταλήγουμε να νιώθουμε “διαμελισμένοι”, κάτι που μπορεί να οδηγήσει σε μια κατακερματισμένη αίσθηση του εαυτού μας.
Μια πιο υγιής σκέψη είναι να ενσωματώσουμε το ένα στο άλλο και αντί για το διαζευκτικό “ή” να πούμε “και”.
Το πώς ορίζουμε στο μυαλό μας τις λέξεις και τις έννοιες έχει σημασία γιατί αυτή είναι και η αφετηρία από την οποία ξεκινάει η ισορροπία.
Η πραγματική ισορροπία δεν αφορά τον αυστηρό διαχωρισμό του χρόνου και της ενέργειας. Έχει να κάνει με την εύρεση ενός ρυθμού που λειτουργεί για τον καθένα από εμάς. Πρόκειται για ροή.
Σκεφτείτε το ως χορό και όχι ως ζυγαριά.
Το κλειδί για μια ικανοποιητική ζωή είναι η ενσωμάτωση, όχι ο διαχωρισμός.
Αυτή η ενσωμάτωση όμως είναι πολλά παραπάνω από απλές τεχνικές διαχείρισης χρόνου.
Είναι περισσότερο ερωτήματα όπως:
- “Τι μου αρέσει στη ζωή σου σήμερα;”
- “Τι είναι αυτό που θα ήθελα να αλλάξω;”
- “Τι είναι αυτό που θα ήθελα να είναι διαφορετικό στη ζωή μου; (επαγγελματικά και οικογενειακά);”
- “Τι με εμποδίζει να ζήσω τη ζωή που θέλω;”
- “Τι κόστος έχει για μένα και τους γύρω μου η ζωή που κάνω σήμερα (αν υπάρχει);”
- ” Τι φοβάμαι;”
Μέσα στο Mindfulness Café μαθαίνουμε περισσότερα για το ποιοι είμαστε, ποια είναι τα μοτίβα μας και με ποιον τρόπο μπορούμε να μεταμορφώσουμε το νου μας σε ένα χρήσιμο εργαλείο.
