Σε αυτό το άρθρο θα μιλήσουμε για την κίνηση και την ακινησία.

Θα σας πω αμέσως από πού πήρα την ιδέα αυτή.

Μίλαγα με μια φίλη μου για τις διακοπές του καλοκαιριού και καθώς μιλούσαμε μου είπε με ενθουσιασμό: “Θα διασκεδάσω μέχρι τελικής πτώσεως. Δεν θα καθίσω λεπτό“.

Την επόμενη ημέρα στο γραφείο σε μια συνάντησή μου με κάποιο θεραπευόμενο και μιλώντας για τις διακοπές μου είπε “Θέλω να έρθουν αυτές οι λίγες ημέρες για να μπορέσω να πέσω στον καναπέ και να μην κάνω τίποτα.”

Aυτές οι διαφορετικές οπτικές μου έδωσαν την ιδέα για το σημερινό άρθρο

Kαθημερινά στη ζωή μας προσπαθούμε να βρούμε ισορροπία μεταξύ άκρων. Για παράδειγμα, σε μια συνομιλία με έναν συνάδελφο ή φίλο μας να βρούμε ισορροπία μεταξύ του πόσο ακούμε τον άλλον και πόσο μιλάμε ή μεταξύ χαλάρωσης και ενέργειας ή μεταξύ εργασίας και χρόνου που. αφιερώνουμε στην οικογένεια.

Κίνηση και ακινησία στην πρακτική mindfulness

Ας δούμε πρώτα με ποιον τρόπο η κίνηση και η ακινησία εμφανίζονται στην πρακτική mindfulness

Κατά τη διάρκεια της πρακτικής είναι εύκολο να πάμε στα άκρα. Για παράδειγμα, ο νους να προσπαθεί να καταφέρει κάτι, να πιεζόμαστε για να επαναφέρουμε την προσοχή πίσω στην αναπνοή. Η μπορεί το σώμα κατά τη διάρκεια της πρακτικής να χαλαρώνει τόσο πολύ που να καμπουριάζει, και να πέφτει σε ύπνο.

Μέσα από την πρακτική μαθαίνουμε βιωματικά να βρίσκουμε εκείνη την ποιότητα του νου και του σώματος στην οποία
τα στοιχεία της χαλάρωσης και της ενέργειας μεγιστοποιούνται και βρίσκονται σε ισορροπία μεταξύ τους.

Μέσα από την πρακτική καλλιεργούμε ιδιότητες που ήδη έχουμε μέσα μας. Δεν προσπαθούμε να αποκτήσουμε κάτι νέο.

Αυτό που κάνουμε είναι να ανακαλύψουμε αυτό που ήδη υπάρχει μέσα μας και να έχουμε μεγαλύτερη επίγνωση για το πώς μας βοηθάει και πώς μπορούμε να το χρησιμοποιήσουμε στην καθημερινότητα

Πού μας βοηθάει όμως αυτό στην καθημερινότητά μας;

Οπως όλοι οι οργανισμοί, έτσι και εμείς χρειαζόμαστε σταθερότητα και ευελιξία ή προσαρμοστικότητα· Και τα δύο είναι απαραίτητες ιδιότητες.

Φανταστείτε τα δένδρα.

Δεν είναι τελείως άκαμπτα γιατί με έναν αέρα θα έσπαγαν. Όμως δεν είναι και τελείως εύκαμπτα γιατί τότε δεν θα είχαν τη δύναμη να παραμείνουν όρθια και σταθερά.

Στη σύγχρονη ζωή είτε θα βρισκόμαστε σε μια συνεχή κίνηση ή σε ακινησία. Περνάμε τον περισσότερο χρόνο μας καθισμένοι σε μια καρέκλα και την ίδια στιγμή ο εγκέφαλός μας “καίγεται” απο την κινητικότητα των κοινωνικών δικτύων.

Είναι σημαντικό να κατανοήσουμε την κατάσταση μεταξύ κίνησης και ακινησίας και πώς αυτές οι πτυχές συνεργάζονται μεταξύ τους, ώστε να μπορούμε να τις χρησιμοποιούμε στην καθημερινότητα με σοφία.

Μέσα στην ημέρα μπορούμε να δημιουργούμε περιόδους “ανάπαυσης” και περιόδους “δραστηριότητας” (κίνησης- ακινησίας).

Με την ακινησία (ανάπαυση) δημιουργούμε χώρο και σταθεροποιούμε το νου μας. Με την κίνηση (δραστηριοποίηση) μπορούμε να βάζουμε την αμέριστη προσοχή μας στη δραστηριότητα που επιλέγουμε.

Ακόμη και στις διακοπές σας βάλτε αυτή την εναλλαγή και θα παρατηρήσετε μεγαλύτερη ενέργεια, απόλαυση και χαλάρωση.

Στις διακοπές έχουμε την τάση ή να κινούμαστε συνέχεια (για να προλάβουμε ό,τι δεν έχουμε προλάβει όλο το χρόνο) ή να καθόμαστε συνέχεια σε μια καρέκλα ή στο κρεββάτι. Δυστυχώς δεν γεμίζουμε τις μπαταρίες μας με αυτό τον τρόπο. Και ο λόγος είναι ότι είμαστε εκτός ισορροπίας.

Για όσους φεύγουν διακοπές αυτό το Σαββατοκύριακο σας εύχομαι Καλές διακοπές

Με αγάπη

Όλγα