Το 2020 ήταν ένας χρόνος που δεν μοιάζει με κανέναν.
Ποτέ ίσως ξανά δεν έχουμε νιώσει την επιθυμία να χτυπήσει το ρολόι μεσάνυχτα για να αλλάξει η χρονιά. Το 2020 ήταν ένας χρόνος με μεγάλες προκλήσεις, αλλαγές και διαφορετικός από οτιδήποτε έχουμε βιώσει ως ανθρωπότητα και ο καθένας μας ξεχωριστά.
Τι μάθαμε λοιπόν το 2020;
Παροδικότητα: Μόνο σε μια στιγμή, από το ένα δευτερόλεπτο στο άλλο, όλα μπορούν να αλλάξουν. Βιώνουμε στο πετσί μας αυτό που ονομάζουμε «παροδικότητα» και που πολλές φορές το καταλαβαίνουμε μόνο νοητικά.
Νέοι τρόποι σύνδεσης: Το να υπάρχει σωματική απόσταση δεν σημαίνει ότι υπάρχει και συναισθηματική απόσταση. Ολοι μας βρήκαμε νέους τρόπους να συνδεθούμε και να καταλάβουμε πόσο πολύτιμη είναι τελικά η επαφή με τους άλλους.
Νέες γνώσεις: Βρήκαμε την ευκαιρία (και εμείς και ο εγκέφαλός μας) να βγούμε από τη βολή μας και τις συνήθειες μας και να δοκιμάσουμε νέους τρόπους εργασίας, σύνδεσης, χαράς.
Τα μικρά πράγματα δεν είναι μικρά: Μάθαμε ότι ένας απλός περίπατος, ένα καλό βιβλίο, μια απλή χαλαρή συζήτηση, είναι θεραπευτικά.
Ευγνωμοσύνη: Τίποτα δεν είναι δεδομένο. Το ότι κάθε μέρα ξυπνάμε και αναπνέουμε είναι δώρο. Ο χρόνος με την οικογένεια και τους αγαπημένους είναι πολύτιμος. Κάθε στιγμή μετράει.
Ανθεκτικότητα: Μάθαμε ότι η ψυχική ανθεκτικότητα είναι περισσότερο θέμα αποδοχής παρά θέμα δύναμης. Η αποδοχή της πραγματικότητας όπως είναι, αποδοχή ότι είμαστε ευάλωτοι, αποδοχή ότι το αύριο δεν έχει εγγύηση. Μόνο μέσα από την αποδοχή μπορούμε να προχωρήσουμε και να πάρουμε ωφέλιμες αποφάσεις για εμάς και τους άλλους.
Ο κατάλληλος χρόνος: Μάθαμε ότι στη ζωή κάθε στιγμή είναι η κατάλληλη στιγμή. Πολλές φορές η ζωή μας περνάει περιμένοντας το κατάλληλο χρόνο. Η μόνη κατάλληλη στιγμή είναι το ΤΩΡΑ, είτε για να αρχίσουμε ένα νέο χόμπι, είτε να διασκεδάσουμε με τους φίλους κλπ. Το 2020 μας έμαθε να κάνουμε το άλμα με την πρώτη ευκαιρία που μπορούμε. Αντί να λέμε «τι θα γίνει αν….» μπορούμε να λέμε «κάνε το»!
Ενσυναίσθηση/Συμπόνια: Βιώσαμε από πολλούς τη συμπόνια και την ενσυναίσθηση. Από το διπλανό μας, τους επαγγελματίες υγείας, την επιστημονική κοινότητα, τους εθελοντές κλπ. Την ίδια στιγμή βιώσαμε ότι η ενσυναίσθηση και η συμπόνια έχουν πολύ δρόμο ακόμη. Για μερικούς είναι ακόμη μια ξένη λέξη.
Απώλεια: Ζούμε όλοι μας διαφορετικές απώλειες. Απώλεια εργασίας, απώλεια κινήσεων, οικονομικές απώλειες, απώλειες αγαπημένων προσώπων μας. Συνειδητοποιήσαμε ότι η απώλεια είναι πάντα μαζί μας και περπατάει δίπλα μας.
Σύνδεση: Συνειδητοποιήσαμε ότι είμαστε συνδεδεμένοι με τρόπους δεν συνειδητοποιήσαμε ποτέ και επηρεάζουμε ο ένας τη ζωή του άλλου με περισσότερους τρόπους από ότι φανταζόμαστε.
Χώρος: Kάναμε μια παύση από τους τρελούς ρυθμούς που ζούσαμε και ίσως να συνειδητοποιήσαμε το πώς θέλουμε να ζήσουμε και τι είναι σημαντικό για εμάς. Ίσως μέσα από αυτή την παύση να είμασταν περισσότερο παρόντες στη ζωή μας και στους άλλους και να είχαμε και τη δυνατότητα να δούμε και τους «ελέφαντες» στα δωμάτια του νου μας και της ζωής μας.
Ποιος είμαι: Το πώς ο καθένας από εμάς επιλέγει να δράσει, φέρνει στον κόσμο αυτό που έχει μέσα του. Είχαμε την ευκαιρία να σκεφτούμε μερικές ερωτήσεις «ποιος είμαι; Γιατί είμαι εδώ; πώς μπορώ να γίνω η καλύτερη εκδοχή του εαυτού μου; πώς μπορώ να βοηθήσω τους άλλους; Πώς θέλω να υπάρχω σε αυτόν τον κόσμο;»
Φόβος: Είναι εντάξει να νιώθουμε φόβο και οποιοδήποτε άλλο δυσφορικό συναίσθημα σε καταστάσεις όπως αυτές. Θα ήταν περισσότερο ανησυχητικό αν δεν φοβόμασταν.
Αλλαγή: Συνειδητοποιήσαμε ότι όταν αγκαλιάζουμε την αλλαγή είναι πιο εύκολο να προχωράμε.
To αναπάντεχο: Δεν μπορούμε να ελέγξουμε και να προβλέψουμε τα πάντα. Αν όμως αφήνουμε χώρο μέσα μας για το αναπάντεχο, τότε μπορούμε να είμαστε περισσότερο προετοιμασμένοι για να το αντιμετωπίσουμε.
Αδικία: Η αδικία δεν σταματάει. Το μίσος, η οργή, ο ρατσισμός και η διχόνοια είναι πάντα εδώ. Είναι όμως στο χέρι μας να το αλλάξουμε ο καθένας μας όπως μπορεί μέσω των δράσεων μας και βέβαια της εκπαίδευσης.
Σιωπή: Το ότι ήμασταν μόνοι μας δεν σημαίνει απαραίτητα ότι νιώθουμε μοναξιά. Η σιωπή είναι μερικές φορές πολύ χρήσιμη για να κάνουμε βουτιά μέσα μας αλλά και να απολαύσουμε τον εαυτό μας με πολλούς τρόπους. Ο Πάπας Φραγκίσκος είπε «Καλό θα ήταν να κάνουμε χώρο μέσα μας για τη σιωπή ώστε να ακούσουμε τη φωνή της Αγάπης».
Υπομονή: Συνειδητοποιήσαμε ότι η υπομονή είναι σοφία. Όταν καλλιεργούμε την υπομονή μπορούμε να ηρεμούμε τον εαυτό μας και να έχουμε μεγαλύτερη εσωτερική ηρεμία.
Η ζωή συνεχίζεται: Παρόλες τις δυσκολίες και τις αντιξοότητες, η ζωή θα συνεχιστεί και ο χρόνος περνάει. Κάντε το καλύτερο που μπορείτε και απολαύστε την κάθε στιγμή.
Ελπίδα: Το 2020 μας έβαλε σε μεγάλες αγωνίες αλλά μας ώθησε σε μεγάλη ανάπτυξη. Μας έδωσε προοπτική και μας έδωσε την ευκαιρία να ξεκολλήσουμε από τις ρουτίνες μας. Όλοι αποχαιρετούμε το 2020 με την ελπίδα ότι το μέλλον θα είναι καλύτερο για όλους μας. Ίσως ποτέ να μην βιώσαμε ότι η ελπίδα είναι τόσο σημαντική στη ζωή μας.
Σας εύχομαι μια Καλή Χρονιά και ευχαριστώ τους συνεργάτες μου και όλους εσάς που ήσασταν μαζί μου αυτή τη χρονιά.
